ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

" Όσοι έχουν την τύχη μας είς τά χέρια τους, όσοι μάς κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, καί ύπουργοί και βουλευταί, τόχουν σέ δόξα, τόχουν σέ τιμή, τόχουν σέ ίκανότη τό νά τούς είπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά είς την πατρίδα.. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ώς άνάξιοι της κοινωνίας καί τής πολιτείας"...


                            ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ 
                                                                                                                                                                                          

Η παρακμή, η διαφθορά, ο ευτελισμός αξιών και δημοκρατίας έγινε συνήθεια και δεν συγκινεί τον πολίτη που έχει εκπαιδευτεί να αντιδρά μόνο στον εντυπωσιασμό και στην τρομοκρατία.

Επικρατεί ο ξύλινος λόγος, η παραπλάνηση και η "χορηγία". Η πολιτική ως ηθική αξία της κοινωνίας μετατράπηκε σε αξία της ιδιωφέλειας και των προσωπικών διαδρομών..

Η αδυναμία συνεργασίας, η έλλειψη αξιοκρατίας, η διασπάθηση του ομαδικού προϊόντος, η υπονόμευση της διαφορετικότητας αποτελούν πιά, εθνικά ελαττώματα..

Η εξουσία "φροντίζει" πάντα, να καταστήσει συνυπεύθυνη την κοινωνία των πολιτών, στις πράξεις και παραλήψεις της..

Φροντίζει η εξουσία έτσι ώστε ο πολίτης να μήν "ενημερώνεται" για το πώς θάταν η ζωή του χωρίς οσφυοκαμψία και κατάχρηση εξουσίας...

Οι πολίτες έχουν "εκπαιδευτεί" χρόνια τώρα στη μή "συμμετοχή". "Αποδέχονται" λίγο ή πολύ το απλανές βλέμμα των πολιτικών, την κρυψίνοια και τη μυστικοπάθεια, τις εν κρυπτώ "ουσιαστικές" διαβουλεύσεις που δεν προωθούν τις εν φανερώ "διακηρύξεις" όλων, περί ανοικτών και συμμετοχικών κοινωνιών..

Η απελπισία των πολιτών, των εργαζομένων, των ανέργων, των αγροτών, των επαγγελματιών, των μικρομεσαίων, όλων αυτών που συνθέτουν τη συντριπτική πλειοψηφία του κοινωνικού ιστού, είναι φανερή για το σήμερα και το αύριο!!

 ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Υπάρχει περίπτωση να προκόψει μιά κοινωνία χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών; Φυσικά όχι. Αλλά τι σημαίνει τελικά συμμετοχή;

 Μήπως το να διαπιστώνουμε διαρκώς τα κακώς κείμενα, να φωνάζουμε "μεταξύ" μας, να κάνουμε όλοι "τους καλούς προπονητές", να μουτζώνουμε στα τηλεοπτικά παράθυρα τους τους εξουσιαστές μας και να ανακυκλώνουμε τη "διαμαρτυρία" και τη μιζέρια μας μεταξύ μας; Όχι βέβαια..

 Η εξουσία με την μη συμμετοχή μας, με την απάθειά μας, αποκτά εκ του ασφαλούς πολιτική "υπεραξία" για να διαιωνίζει το είδος της..  Χρήσιμοι και ανιδιοτελείς υπάρχουν. Είναι γύρω μας, δίπλα μας, στη δουλειά , στο δρόμο, στον καφέ, παντού. Είσαι εσύ, εγώ οι άλλοι, όλοι, ας σηκωθούμε απ' τους "καναπέδες".. 

Ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ λέει:

"ένα πράμα με παρακίνησε και έγραψα. Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί κι άμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οί πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν έδώ. Τό λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί και να μή λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος.

 Ξέρετε πότε να λέγει ό καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκειάσει, ή χαλάσει, να λέγει εγώ. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε "εμείς".

Είμαστε εις το "εμείς" κι όχι εις το "εγώ". Και είς το έξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκιάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί...