ΔΙΑΛΟΓΟΣ ή ΣΤΡΙΒΕΙΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΡΡΑΒΩΝΟΣ

Πολύ μελάνι χύνεται τελευταία περί διαλόγου, συννενόησης, ενημέρωσης, κανόνες διαλόγου κτλ..
Τελικά επικρατεί ο φθαρμένος ξύλινος λόγος και οι "κοκορομαχίες"..

"Σημασία δεν έχει ποιός βάζει το πλαίσιο του διαλόγου, σημασία έχει να έχεις την πρόνοια και την ευελιξία, να συμμετέχεις σ' ένα διάλογο, με πρωταρχικό σκοπό να πείς, δημόσια και φανερά τις θέσεις σου και να προβάλλεις τις προτάσεις σου.
Κι αν θέλεις να καταγγείλεις το "πλαίσιο" του διαλόγου κάντο μέσα από τον διάλογο..
-Δεν υπάρχει στην ουσία "στημμένος διάλογος", "προκαθορισμένη συζήτηση" για να λές εκ των προτέρων δεν πάω, δεν κουβεντιάζω..
-Μια τέτοια τακτική σου "αφαιρεί" και τη μόνη δυνατότητα που σου δίνει το σύστημα αυτής της "δημοκρατίας" που έχουμε, να κάνεις δημόσια γνωστές τις θέσεις και τις προτάσεις σου για ένα σοβαρό κοινωνικό ή εθνικό θέμα.. Σου δίνει ακόμα τη δυνατότητα να καταγείλλεις δημόσια και ανοιχτά, τον ίδιο το "διάλογο", να παραμείνεις αν "αξίζει' ή να αποχωρήσεις..
Ετσι θα κατανοήσουν οι πολίτες και τις θέσεις σου-προτάσεις και την καταγγελία σου..
Αλλιώς "στρίβειν δια του αρραβώνος" και αρχίζεις όλα εκείνα τα "επαναστατικά", Θα μας βρείτε απέναντι, είναι στημμένος ο διάλογος, θα είμαστε μπροστά στους αγώνες κτλ.. Η συμμετοχή σε οποινδήποτε διάλογο δεν αναιρεί ούτε υποστέλει τους αγώνες σου, ίσα- ίσα τους ενισχύει..
Την πολιτική σου που ενδεχωμένως είναι απέναντι σ' ένα θέμα, σ' ένα πρόβλημα, που θα την κάνεις γνωστή;
-Στό δίλεπτο τηλεοπτικό παράθυρο, στο "σόου" που θα στήσουν τα μ.μ.ε, που;
Μ' αυτή την έννοια ,της άρνησης της συμμετοχής σ' ένα διάλογο, έστω και "στημμένο" ή "προκαθορισμένο" θάπρεπε τα κόμματα της αντιπολίτευσης και όλα τα κινήματα να μη "συμμετέχουν"
ούτε στις εθνικές εκλογές, ούτε σε πολιτικές διεργασίες, γιατί όλες αυτές οι διαδικασίες γίνονται με "προκαθορισμένο" και στημμένο τρόπο που εφαρμόζει η "δημοκρατία" μας και το πολιτικό σύστημα..
Η Βουλή π.χ είναι όργανο που λειτουργεί με "προκαθορισμένο" πλαίσιο, στα πλαίσια του συστήματος.

Η Βουλή νομοθετεί, προτείνει, ψηφίζει, έχει και τις διάφορες κοινοβουλευτικές επιτροπές όπου γίνεται συζήτηση για διάφορα θέματα..
Γιατί εκεί " συμμετέχουμε"; Δεν είναι "προκαθορισμένος" ο διάλογος που γίνεται για τα διάφορα ζητήματα; Γιατί "θέλουμε" να συμμετέχουμε στη βουλή, να προτείνουμε, να προβάλλουμε θέσεις και απόψεις, σε στενά (κοινοβουλευτικά) όρια και δεν συμμετέχουμε σ' έναν δημόσιο διάλογο;
Τι "δικαιολογούμε" εκεί; Μήπως το "επάγγελμά" μας, μήπως τους "μισθούς" και τις "αποζημιώσεις" των βουλευτών ή μήπως την Κρατική Επιχορήγηση των κομμάτων;
Θεμιτά είναι όλα αυτά στό πολιτικό σύστημα και στη δημοκρατία που ζούμε..

Το ζητούμενο είναι να ξεκαθαρίσουμε έξω και πέρα από "μικροπολιτικές αντιλήψεις και μεθόδους" που συμμετέχουμε και που δεν συμμετέχουμε.
-Όσο μεγαλύτερη, οργανωμένη, με προτάσεις, συμμετοχή έχεις σ' έναν δημόσιο διάλογο
τόσο μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργείς σ' αυτόν που "στήνει" και "προκαθορίζει" έναν διάλογο, μια συζήτηση.
Και επιπρόσθετα έχεις τη δυνατότητα να ενημερώσεις είτε "συμμετέχοντας" είτε 'καταγγέλοντας" την πλειοψηφία των πολιτών..
Έτσι δεν ακολουθείς και το ρητό της άρχουσας τάξης, "η αμαρτία εν κρυπτώ είναι αρετή"...

-Μαζικός, ανοιχτός, δημοκρατικός διάλογος.
-Διακαναλική και ραδιοφωνική μετάδοση για
όλα τα θέματα που αφορούν την κοινωνία και τα εθνικά μας θέματα..