O ΠΕΤΡΙΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ

"Μα το Θεό! τι με νοιάζουν εμένα οι νόμοι της φύσης κι η αριθμητική, όταν για κάποιο λόγο αυτοί οι νόμοι και το δυο και δυο δεν μ' αρέσουν; Δε σκοπεύω βέβαια να γκρεμίσω τον τοίχο με το κεφάλι μου, αφού αλήθεια δεν είμαι τόσο γερός, αλλά και δε θα συμβιβαστώ μονάχα γιατί ο τοίχος είναι πέτρινος και δεν έχω δύναμη να τον γκρεμίσω.
Λες κι ένας πέτρινος τοίχος έχει μια ησυχαστική δύναμη και κλείνει μέσα του, αλήθεια κάποιο μήνυμα γαλήνης, μονάχα γιατί δυο και δυο κάνουν τέσσερα! Είναι παράλογο πέρα για πέρα!
Το κυριότερο είναι όλα να τα καταλαβαίνεις, όλα να τα νιώθεις, όλα τα αδύνατα, όλους τους πέτρινους τοίχους.
Να μη συμβιβάζεσαι μπροστά στο αδύνατο και στον πέτρινο τοίχο, αν σιχαίνεσαι να συμβιβάζεσαι.
Να φτάνεις μέσα από τους πιο αυστηρούς λογικούς συλλογισμούς στα πιο αποκρουστικά συμπεράσματα για το αιώνιο θέμα πως σαν να έφταιξες κι εσύ λιγάκι γι' αυτό τον πέτρινο τοίχο, κι ας είναι πάλι ολοφάνερο πως δεν έφταιξες καθόλου, και σαν συνέπεια όλων αυτών να βουλιάζεις ηδονικά στην απραξία, τρίζοντας σιωπηλά κι ανήμπορα τα δόντια, με την σκέψη πως δεν έχεις ούτε σε ποιόν να κρατήσεις κακία, πως δεν μπορείς να βρεις αντικείμενο για την οργή σου κι ίσως ποτέ να μη μπορέσεις, πως όλα τούτα είναι ψεύτικα, κατεργαριές και κόλπα, πως δεν είναι παρά τέλμα.
Και κανένας δεν ξέρει τι και ποιος, μα παρόλα τα μυστήρια και τις αυταπάτες, εσύ πονάς για όλα αυτά, κι όσο πιο μυστήρια είναι, τόσο πιο πολύ πονάς........

από το Υπόγειο του Ντοστογιέφσκι