Ο Μάρξ περιέγραφε την κατάσταση στη Γαλλία του 1848 ως εξής:
"Η ομάδα της αστικής τάξης που κυβερνούσε και νομοθετούσε με τις Βουλές, είχε άμεσο συμφέρον στην καταχρέωση του κράτους. Το κρατικό έλλειμμα αυτό ήταν ίσα-ίσα το καθαυτό αντικείμενο της κερδοσκοπίας της και η κύρια πηγή του πλουτισμού της. Κάθε χρόνο κι από ένα έλλειμμα. Ύστερα από κάθε τέσσερα-πέντε χρόνια κι από ένα νέο δάνειο. Και κάθε νέο δάνειο πρόσφερε στη χρηματική αριστοκρατία μια καινούργια ευκαιρία να κατακλέβει το κράτος που κρατιόταν τεχνικά στο χείλος της χρεωκοπίας, και που ήταν υποχρεωμένο να διαπραγματεύεται με τους τραπεζίτες κάτω από τους πιο δυσμενείς όρους.
Τα τεράστια ποσά που κυλούσαν έτσι μέσα στα χέρια του κράτους έδιναν επί πλέον ευκαιρίες για δόλια συμβόλαια προμηθειών, για δωροδοκίες, καταχρήσεις και κάθε λογής μπαγαμποντιές. Η εξαπάτηση του κράτους όπως γινόταν χοντρικά με τα δάνεια επαναλαμβανόταν λιανικά με τα δημόσια έργα. Οι σχέσεις ανάμεσα στη βουλή και την Κυβέρνηση πολλαπλασιαζόταν σα σχέσεις ανάμεσα σε ξεχωριστές διαχειρίσεις και σε ξεχωριστούς εργολάβους.
Η άρχουσα τάξη εκμεταλλευόταν με τον ίδιο τρόπο τις κρατικές δαπάνες και τα κρατικά δάνεια. Οι βουλές φόρτωναν στο κράτος τα κύρια βάρη και εξασφάλιζαν στην κερδοσκοπική αριστοκρατία του χρήματος, τους χρυσούς καρπούς.
Ενώ η αριστοκρατία του χρήματος έκανε τους νόμους, διεύθυνε το κράτος είχε στη διάθεσή της όλες τις οργανωμένες δημόσιες εξουσίες και με βάση αυτά τα ίδια τα γεγονότα και με τον Τύπο εξουσίαζε την κοινή γνώμη και ενώ σ' όλες τις σφαίρες, από την αυλή ως το Cafe Borgne συνεχιζόταν η ίδια πορνεία, η ίδια ξετσίπωτη απάτη, η ίδια μανία πλουτισμού, όχι με την παραγωγή, αλλά με το επιτήδειο τσέπωμα του έτοιμου πλούτου των άλλων, ξέσπασαν ιδιαίτερα στις κορυφές της αστικής κοινωνίας, και επικράτησαν αχαλίνωτα νοσηρές και έκλυτες ορέξεις που κάθε στιγμή ερχόταν σε σύγκρουση με τους ίδιους τους αστικούς νόμους- ορέξεις όπου ο πλούτος που προερχόταν απ' το παιχνίδι γύρευε φυσικά την ικανοποίησή του εκεί που η απόλαυση γίνεται ακολασία, εκεί που γίνονται ένα το χρήμα, η βρωμιά και το αίμα.....
-Είναι προφανή τα συγκλίνοντα στοιχεία στη Γαλλία του 1848 με την κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα. Βέβαια υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Η Γαλλία του τότε ήταν μια μεγάλη αποικιοκρατική δύναμη και σήμερα είναι μια σημαντική ιμπεριαλιστική χώρα. Η Ελλάδα του χθες και του σήμερα είναι μια υποταγμένη και εξαρτημένη χώρα.
Γιατί, τι άλλο συμβαίνει στη σημερινή Ελλάδα εκτός από το γεγονός ότι το καθεστώς της ξενοκρατίας υπηρετείται με τον καλύτερο τρόπο από την σημερινή τρικομματική κυβέρνηση; Και όχι μόνο.
Έχουμε να κάνουμε με μια κατάσταση πλήρους απαλλοτρίωσης των δικαιωμάτων της Βουλής υπέρ της εκτελεστικής εξουσίας που μόνο κατ' επίφαση αντιπροσωπεύει τον Ελληνικό λαό.
Η κρατούσα κατάσταση τελικά δεν είναι παρά μια κυβερνητική δικτατορία στη Βουλή και δια μέσου της Βουλής στον λαό..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου