Μας πιάνει αυτός ο "ταξικός φόβος", ότι θα χάσουμε τα " τα προνόμια της αστικής ζωής", ότι θα φτωχύνουμε ακόμα πιο πολύ και έτσι κρατάμε μεγάλες αποστάσεις μεταξύ μας.
Ανακυκλωνόμαστε σε επώδυνες αλήθειες. Κουβαλάμε ακόμα στην καθημερινότητά μας χαρακτηριστικά όπως, η υποκρισία, ο εγωισμός, η αδιαφορία, η άγνοια, η τεμπελιά της σκέψης και της δράσης...
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλοι μοιάζουμε μεταξύ μας, ότι έχουμε τους ίδιους φόβους και βαδίζουμε ολοταχώς προς την "παρακμή".
Αυτό πρέπει να μας φέρει πιο κοντά και όχι να μας απομονώνει. Να έρθουμε σε επαφή με την ανθρωπιά μας.
Ας "απεταξάμην" το κακό μας εαυτό. Να συμφιλιωθούμε με τον εαυτό μας.
Να αισιοδοξούμε και να αγωνιζόμαστε.
Ας σκεφτόμαστε για λογαριασμό μας για να μην σκέφτονται άλλοι για μας...
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου